قدس آنلاین: متن بیانیه به این شرح است:

به نام خداوند جان و خرد
هیأت داوران نمی‌تواند رونق نسبی اندیشه ورزی و تأملات هستی شناسانه از یک سو و نیز دغدغه مندی اجتماعی فرهنگی و سیاسی شاعران این دورۀ جایزۀ کتاب سال قیصر امین پور را به فال نیک نگیرد و یادآوری این مزیت را ناگفته بگذارد و بگذرد
در عین حال در آسیب شناسی تجربۀ شعر جوان امروز با توجه به آثاری که در سومین دورۀ کتاب سال شعر جوان بررسی شده‌اند ، هیأت داوران تذکر موارد زیر را بر خود فرض می‌داند:

یک
هنوز هم مشکل پایه‌ای دفتر های شاعران جوان چه آفرینشگران شعر در فرم‌های جدید و چه پدیدآورندگان شعر در قالب‌های کهن فارسی بیش از هر چیزی متوجه یک کاستی آشکار و آن کم توجهی غیر قابل گذشت و غیرقابل کتمان به عنصر اساسی شعر یعنی زبان است و اینجاست که یادآوری بخشی از بیانیۀ دورۀ نخست این جایزه کماکان محل تأمل و توجهی دوباره است:"مشکلات نه از شعر ِ دفترهای چاپ شده، که از شتابزدگی شاعران جوان برای چاپ دفترهای شعر آغاز می‌شود و پس از آن می‌توان به وضوح آثار فقر مطالعۀ هدف‌مند ، نقادانه و حرفه‌ای سنت و میراث شگفت انگیز شعر فارسی از آغاز تا اکنون توسط شاعران جوان را دید و دریافت"
بارز ترین نمود این کاستی را می‌توان در یک ساحتی شدن زبان بیشتر دفترهای شعر و هم پوشانی کم و بیش آن با " زبان گفتار " دانست. چنانچه همین تجربۀ سی سالۀ بسیاری از شاعران جوان و حتی گاه مطرح را مد نظر قرار دهیم ، تجربۀ نزدیک تر شدن شعر به زبان گفتار علیرغم مزیت اصلی آن که همانا ملموس‌تر بودن و باورپذیری تجربۀ شعری است، هنگامی که با نادیده گرفتن و قربانی کردن بسیاری از ظرفیت‌های زبان فارسی توأم شود به ناگزیر و خواه ناخواه نتیجۀ دیگری را نیز به دنبال خواهد داشت که نه خوشایند است و نه محدود به جغرافیای شعر و آن واقعیت دردناک چیزی نیست جز لاغر شدن زبان تنومند و پربار فارسی .
دو
نکتۀ قابل اشاره دیگر همانا بهره گیری ابزاری از نام‌های جغرافیایی اصطلاحات فلسفی و عرفانی و ارجاع های بیشمار به مقولاتی مانند تاریخ، اسطوره و روانشناسی است که در بیشتر موارد فقط در قوارۀ یادآوری اطلاعات عمومی شاعر خودی نشان می‌دهند و نه بیش از آن.
با همین رویکرد تقریباً عمدۀ تعریض‌ها و نقدهای اجتماعی و سیاسی که در شعر شاعران جوان جا خوش کرده و حضور پررنگی نیز دارند، گذشته از برخی موارد نادر ، معمولاً در سطح گزارش یک اعتراض و یا تیتر روزنامه و نهایتا عقده گشایی‌های شخصی می‌مانند و جایی بسامان در پیکرۀ شعر نمی‌یابند.
سه
سی سالگی سن کمی برای شاعران نیست اگر نه در همه احوال، اما برای بسیاری از شاعران سی سالگی سن به بار نشستن و جا افتادگی سلوک و سبک شعری است. از یاد نبریم که کتاب‌های گرامی و ماندگار " زمستان"، "تولدی دیگر" و "در کوچه باغ‌های نشابور" محصول سی سالگی شاعران بزرگ آن‌هاست
در پایان هیأت داوران برای همۀ شاعران جوان این دوره، که وارثان حقیقی زبان شکوهمند فارسی اند سربلندی، تندرستی و بهروزی را آرزومند است.

انتهای پیام/